Uitstelgedrag aanpakken: hoe een ‘extreem excuus’ je helpt
‘Maar ik heb helemaal geen zin!’ Dat riepen mijn dochters meestal wanneer ik ze te kennen gaf dat het moment waarop ze hun kamer moesten opruimen nu toch écht was aangebroken.
En eerlijk gezegd dacht ik dat zelf ook vaak, wanneer zich nieuwe stapels op mijn bureau vormden. Of wanneer er rommelplekken in de woonkamer ontstonden, die om onverwijlde actie vragen. Geen zin, heel moe, te druk, erge hoofdpijn… Dat opruimen komt morgen wel. Of overmorgen. Of volgende week. Als ik wél zin heb, fit ben en de tijd op mijn hand is. Of als ik per ongeluk mijn uitstelgedrag aanpakken wil.
Dat ene glorieuze moment
Het probleem was alleen: dat ene glorieuze moment, waarop alle seinen op groen staan, kwam natuurlijk helemaal nooit. En zal waarschijnlijk ook nooit komen. Want behalve in onze wilde fantasie bestaan de ideale omstandigheden om op te ruimen natuurlijk helemaal niet. Er is namelijk altijd wel wat. En als er niets is, dan bedenken we zelf wel iets :-). En dus vervielen we om de haverklap in uitstelgedrag. We wilden heus wel opruimen, maar…
Dit uitstelgedrag aanpakken bleek super-moeilijk
Van alles hebben we geprobeerd. Een vast moment in de week kiezen. Een beloning in het vooruitzicht stellen. Alle rondslingerende spullen in een vuilniszak stoppen en in de schuur zetten.
Maar niets hielp…
Hoe een sneeuwstorm uitkomst bracht
Jarenlang hebben we zo aangemodderd. Toch was er uiteindelijk weinig voor nodig om dit hardnekkige uitstelgedrag vakkundig de nek om te draaien.
We besloten samen om slechts één extreme omstandigheid te bedenken, die we als geldig excuus mochten gebruiken om een voorgenomen opruimklus over te slaan of voor ons uit te schuiven. En we kozen daarbij voor: ‘We ruimen alleen niet op als een sneeuwstorm ons huis heeft weggevaagd’.
Geen plussen en minnen meer
Het effect van de invoering van deze zelfverkozen vuistregel was verbluffend. Plotseling hoefden we niet langer een waslijst aan plussen en minnen tegen elkaar af te wegen of hele discussies te voeren over of we wel of niet zouden beginnen.
Voortaan volstond het beantwoorden van één simpele vraag: ’Heeft een sneeuwstorm ons huis weggevaagd?’ Een vraag, waarbij de kans op een ‘Nee’ gelukkig vele malen groter is dan een ‘Ja’!
En dus gaan we tegenwoordig zonder morren aan de slag en werken zo regelmatig de nodige spullen en stapels papier weg. En wat nou als er toch een sneeuwstorm komt die ons huis wegvaagt? Tja, dan is opruimen heel waarschijnlijk niet meer nodig :-).
Wil jij ook jouw uitstelgedrag aanpakken?
Bedenk dan ook één extreem excuus dat je mag gebruiken om bepaalde taken uit of af te stellen. Kies daarbij liefst voor een gebeurtenis, die:
- zelden voorkomt
- niet afhankelijk is van jouw gemoedstoestand
Extreme excuses als ‘als het miezert’ of ‘als ik verdrietig ben’ zijn dus niet zo geschikt. Miezeren doet het in Nederland immers veel te vaak, en verdriet komt in verschillende gradaties, dus wanneer ben je verdrietig genoeg om niet aan de slag te gaan?
Kies dus liever voor een klip en klare, bijzondere gebeurtenis, waarover geen discussie kan ontstaan. Ja, ben je zover? Laat je fantasie de vrije loop en kies jouw eigen extreme excuus, zodat je kan afrekenen met jouw uitstelgedrag . Veel succes!
