Kewpie en de kunst van het loslaten

Loslaten is supermoeilijk. Neem nou Kewpie. Steeds wanneer ik een kort bezoekje aan mijn zolder breng, zie ik haar staan: een celluloid, jaren ’60-popje met grote blauwe ogen, een schattige krullok en mollige handjes. Vanaf een stapel verhuisdozen staart ze me vragend aan: ‘En, heb je al besloten wat je met me gaat doen? Bewaren? Of toch loslaten?!’

Oranje bloemetjessprei

Kewpie reist al minstens 40 jaar met me mee en heeft door de tijd heen al mijn woonruimtes in ogenschouw mogen nemen. Mijn keurige kinderkamer met oranje bloemetjesgordijnen en bijpassende sprei. Mijn chaotische studentenkamer bomvol boeken en planten. Onze rommelige maisonette-woning die zich langzaam doch gestaag met baby’s en kinderspeelgoed vulde en ons huidige, prima opgeruimde eengezinshuis. En in al die woonruimtes lag ze werkloos in of op een doos. Jaar in, jaar uit…

Beruchte valkuil

Waarom doe ik Kewpie dan toch niet weg?! Ze voldoet immers niet aan de 5 bewaarcriteria van De HuishoudCoach, die veronderstellen dat je alleen spullen bewaart die je vaak gebruikt, gráág gebruikt, regelmatig onderhoudt, die onvervangbaar zijn en waarvan de houdbaarheidsdatum nog niet is overschreden…

Heel eenvoudig. Eén blik op Kewpie is genoeg om me te herinneren aan een belangrijk opruimprincipe, wanneer ik als gewezen chaoot in eigen huis ga opruimen en in de beruchte valkuil dreig te stappen om op zolder te beginnen: start op een plek in huis waar je elke dag komt! Je hebt dan immers direct profijt van je opruiminspanningen.

Overvolle kledingkast

Bijkomend voordeel van het starten in woonkamer, keuken of slaapkamer is dat je alleen over relatief nieuwe spullen beslissingen hoeft te nemen. Dat is een stuk eenvoudiger dan keuzes maken over spullen de je al decennialang met je meesleept. Eenmaal bedreven in het loslaten van nieuwere spullen, draai je voor het wegsluizen van oudere spullen je hand niet meer om.

Kortom, steeds wanneer ik per ongeluk toch op de zolder verzeild raak en Kewpie aankijk, spoed ik me naar beneden om daar mijn tanden te zetten in een overvolle kledingkast, rommelige keukenla of dichtgeslibde plank met etensvoorraad. En pluk daarvan in de weken erna dagelijks de opgeruimde vruchten.

Ereplek

Je raadt het dus waarschijnlijk al: Kewpie mag voorlopig gewoon nog even lekker op zolder blijven wonen. Met haar grote blauwe ogen, schattige krullok, mollige handjes en vragende blik.

Totdat mijn huis zo superopgeruimd is, dat de zolder opgeschoond kan worden. En ik Kewpie kan loslaten. Of totdat ik haar een ereplek in de woonkamer gun, want die heeft ze eigenlijk dubbel en dwars verdiend!